Review-Reviewhan: Dream High

Hindi muna ito kasing hardcore ng dati kong reviews na super spoiler. Yung musical-drama naman na Dream High ang aking post.  

Bago ipalabas tong Kdrama na ito, heto yung moment na talagang kapag 9:00 pm e nasa KBS channel na ang TV namin. Nag start to sa Accidental Couple na super naiiyak ako every episode kahit romantic comedy naman ang genre nito. Then nagkaroon ng Gumiho, medyo horror-triller ang peg (1st time kong manood ng ganitong Kdrama, I kasi ako mahilig sa horror, que barbaridad!) at Cinderella's Step Sister. Then ang aking super fave na Sungkyungkwan Scandal (hay Mickey Yoochun). Tapos Marry me, Mary. Hindi ba halata na buong 2010 at 2011, e ang adik ko lang sa Kdrama. Then here comes Dream High, ang pinang tapat ng KBS sa Secret Gargen, staring Yun Bin and Ha Ji Won, ng SBS. At dahil wala naman kaming SBS, no choice kundi loyal viewer kami ng KBS.

First of all, hindi po copy cat ng Glee ang Dream High. Hindi sila kumakanta bigla-bigla out of nowhere.  Para silang Star Magic Telents na  hino-hone para maging next super stars. Ang bongga lang diba. By agency kasi ang mga talents sa Korea, unlike dito na by network.

The story of Dream High is about batch of student na gustong maging Korea's next Superstar someday. Huwag na kayong magtaka, totoo ito, at super dami ng schools na nag oofer ng ganitong opportunity sa mga bagets dun. So bago makapasok sa Kirin,yung school for the next super star, kailangan mag audition muna at ang mga top 100 auditionees ang siyang papayagang makapasok. It was manage by Bae Yong-joon (hindi ko alam name niya sa ABS dub hehehe and yes, siya yung sa Winter Sonata. Siya ang dahilan kung bakit ko to pinanood, first comeback niya after niya makabalik form military service. Pero langya, hanggang episode 2 lang siya, nagkaroon kasi siya ng facture sa balikat. Ang sabi bago matapos ng Dream High, babalik yung character niya, sus, natapos na ang lahat, hindi pa rin siya bumalik. My gulay) ang siya ang may 'eye' para makita ang mga potential superstars. Marami na siyang mga pinasikat na superstars sa Korea kaya super respected siya dito.

At syempre, ang dami naman ng 100 para maging bida so nagfocus ang story sa 6 na superstar wanna-be. Lahat sila may gustong patunaya. At dhail currently ay pinapalabas na ito sa ABS, panoorin niyo na lang . Mabait muna ako ngayon, Hindi ako spoiler. haha

Here are the things I learned in Dream High:

1. Believe in yourself. Kahit walang tiwala ang ibang tao sayo, basta alam mong kaya go large lang.- Si Angelie lang ang peg nito. Lahat kasi walang tiwala sa kanya, even her own mother. Pero hindi iyon naging hadlang para hindi niya tuparin ang kanayang gusto.

2. Sometimes you have to pretend you are strong to inspire other people.- Si Kelly naman ang peg dito. Kahit na medyo Diva siya dito, she cares sa mga taong nasa paligid niya.

3. Maging mapag kumbaba palagi. - Si Kelly pa rin ang peg. Yabang niya kasi e. parang Myrtle and Claire lang. Kahit ano pang talent (ganda) mo, mas gusto pa rin ng nakakarami ang mabuting kalooban.

4. Balewala ang talent kung may attitude problem ka. Same ng explaination sa number 3.

5. Dream High!- Lahat sila. Syempre ito ang title ng palabas nila. Lol. Pero seriously, You have to dream first para may guide ka. At kung mangangarap ka man lang, e taas-taasan mo na.

May mga quotes ako napulot dito sa Dream High na nakainspire sa akin:

Do you know what a break shot is? It's the first shot you take to break the rack of balls in a billiards game. It is the shot that starts every game.You can hit the ball at the same angle with the same force but it always break the rack in a different way. That's how it is with life and changes. Life break shots, changes can come at us from nowhere and that completely disrupt our normal life. Don't be scared and enjoy the game.

at

They say that in this world there are two kinds of happiness. One kind of happiness you only know after the moment has passed and the other is a happiness you feel in the moment. That happiness you feel in the moment is so precious, that they say the memories of this kind of happiness can stay with you and enlighten your life.

Ayam super effort pa ako sa pag play at pause para makopya ko lang yan mula sa subtitles. Grabe.

Last week lang e natapos ang Dream High 2 sa KBS. Hindi ko makwento sa inyo kung ano naman yung story kasi hindi ko naman napanood yun. Diba nga ABS Prime Time ang peg ko ngayon. Sabi ng kapatid ko, hindi daw ito continuation ng Dream high 1 at medyo nag-iba yung story. Kaso hindi masyadong winner ang rating sa Korea kasi mas bet nila ang the Rooftop Prince starring Mickey Yoochun.

Side Comment: Generation Gap

Sa mga hindi nakakakilala sa akin ng personal, bata pa po ako. At mas bata pa ako sa personal. And I have 2 younger sisters and young cousins  kaya super updated pa ako sa mga' in' sa mga bagets. May mga bata din akong mga friends, lalo na sa AP, kaya maintain lang ang aking youthful spirits.

Last month e napansin kong nagbago na naman ang aking TV habits sa bahay. Unlike dati, laging nasa KBS ang channel, ngayon e nahumaling na ako sa Primetime Bida ng ABS (Yes Kapamilya ako since birth). Pagkauwi ko galing sa office, lilipat (or i-turn on) ko kaagad ang TV sa TV Patrol, then tuloy-tuloy na yun hanggang sa antukin ako. Minsan naman, kung hindi ko trip ang mga balita or walang controversial na mga ganap, nililipat ko sa Cinema One or sa GMA News TV. As of today, adik ako sa mga TV shows na ito: Walang Hanggan at Dahil sa Pag-ibig.  And last week lang ay may bago na naman akong kinaadikang panoorin, ang Pinoy Big Brother Teen Edition

Talagang sinusubaybayan ko na ang PBB since its season 1, yung batch nina Nene, Jason, Franzen and Uma. Sa lahat ng mga season sa season 1 and sa batch nina Keanna Reeves ang nagustuhan ko talaga. Super genuine silang lahat. Pinakita talaga nila ang pagiging totoong tao nila. Unlike the PBB Unlimited, aral na nila ang dapat nilang ikikilos,. Hindi na natural. And the most hated housemates ko last season was Biggel and Pamu. Isang first time palagi at isang simpleng lande.

Alam kong judgmental ako masyado kahit di naman ako judge, pero pwede ba, alam kong lahat tayo e may "first time" experiences, pero sana yung makatotohanan naman. For example is the first time kumain ng ice cream, honestly, isa ako sa mga naawa sa kanya na sa kanyang edad e hindi pa siya nakakatikim ng ice cream, to the point na gusto ko siyang padalhan ng 5 gallons ng ice cream. But lo and behold! Biglang naglabasan ng mga pics niya na hindi naman niya actually first time ang lahat ng sinabi niya. Langya, priceless yung reaction niya nung ipinakita sa kanya ni Big Brother ang mga pics na kumakalat sa net.

On Pamu naman, sa start pa lang e hindi ko na siya bet kasi trying hard siyang magpakabibo like Melay. Kahit na medyo nakakairita din yung OA expressions ni Melay nun, nagustuhan ko siya kasi consistent siya sa mga actions niya. Ganun lang talaga siya and walang pretentions. Kahit sa paglabas nila. Unlike Pamu, duh!

Ngayong bagong season ng PPB, mga bagets naman ang nasa loob ng bahay ni Kuya. Infairness, ang gwapo ng mga boys. Yung mga boys lang talaga yung gusto ko. Dapat palayasin na kaagad ang mga girls lol. Isa na ngayon ng PBB sa aking kinaadikang show. Dapat kasi mga 10 pm pa lang nagsleeping beauty na si wata pero grabe, super effort akong maghintay. Buti na lang sunod-sunod yung mga pinapanood ko kundi hindi ko na pag tya-tyagaan na hintayin pa ang PBB.

Here's a funny thing na nagawa ko dahil sa aking kaadikan sa PBB:  Im now following KrisaQUIinoSTD and Shutanginabeks on Twitter. Lagi kasi nilang bina-bash yung mga most hated housemates ko. Funny for me kasi sa dinami-dami ng mga reasons to follow them, yung PBB lang yung naging trigger talaga.

On their second week na ang mga bagets sa loob ng bahay at everyday e kulang pa ang salitang shock to describe yung mga pinaggagawa nila sa bahay, especially yung mga girls. Nakakaloka sila to the highest level.

Here are my preliminary comments sa mga bagets na ito:

The Boys

Kit- Typical teenage boy na pasaway. Kahit super kulit niya, he knows when to stop. Sana magtuloy tuloy ang kanyang ganitong attitude. Isa sa mga crush ko lol.  Masipag din pala siya infairness kasi siya ang taga-luto and taga-hugas sa kanila. Medyo may alam din sa pag budget.

Ryan- mas pasaway na version ni Kit. Hndi halata yung pagiging pasaway niya nung nakablind fold pa sila.  Wala pa akong masyadong macomment sa kanya ukod sa super playful niya.

Yves- Mr. Cutie Pie. Kahawig niya si Joshua Dionisio. Isa sa mga crush ng mga girls.

Alec- My crush. Lol I see Mikey (PBB Teens 1) and Robi (PBB Teen 2) sa kanya. Super sweet lang niya dun sa task nila na mag-ask sila sa mga girls na maging partner nila. Kung ako lang yun, wala pa siyang sinasabi, Yes na ako agad! Agad-agad talaga. I love him lalo ng si Jai ang pinili niya among the girls.

Roy- Kamukha ni Jeff (ng AP) hahaha… peace Jeff.  Tahimik pa and obviously siya yung less  fortunate sa mga boys. Sana huwag tularan si Biggel na laging paawa.

Tom- Cutie Pie din. Pero hindi ko pa masyadong bet.  Hindi ko pa masyadong kilala so no comment muna.

Vince- Cutie Pie din. Hindi din siya masyadong kilala so no comment muna.

The Girls

Jai and Joj- They are super adorable twins. Bet ko silang dalawa.

Karen- Hawig ni Barbie Fortesa. It must be the mole. Hindi ko siya masyadong bet, hindi ko rin naman siya hate. Though medyo bagay sila ni Kit.

Claire- Kahit na katokayo siya ng nanay ko, super hate ko tong babaita na to, Maganda ka lang te, pero sa kagandahang-asal super fail. Papansin masyado. Kailangan ma-evict siya kaagad. Isamana rin niya si...

Clodet- Pinakabata ang yet pinaka.. Well, pardon me for this, lande.For me hindi siya prangka, wala lang kasing kumukontra sa sinasabi niya. Ayun kaya laging trending sa twitter dahil sa ugali niya. Habulin daw siya ng mga lalaki. Nahiya naman ako bigla.

Myrtle- she's pretty thanks to concealer hahaha. Kahit siya pinakamatanda sa mga girls, super hinhin niya. Maria Clara lang ang peg except sa clothes. She is the living proof na hindi sa puti ng kutis at ganda nahuhumaling ang lahat ng lalaki, na pwedeng sa personality rin. Medyo naipamukha mo yun kina Claire at Clodet yun, girl. Though hindi ko siyang masyadong bet pero keri na rin.

Mariz- Super naloka ako sa babaitang ito. Engaged na raw siya at 16. My gulay! Super laugh trip talaga ako dito to the highest level. Yung mga katulad niya yung dapat ginagabayan, nakakaloka talaga. Simpleng lande rin siya,

Nika- sino po kayo teh? Hindi masyadong pansinin kasi wala pa siyang malaking pasabog.

Sa totoo lang, gusto kong mag aral uli at kumuha ng psychology tapos sila yung gagawin kong thesis. Grabe super shock ako sa mga ginagawa nila. Im just 3-4 years older sa kanila pero nakakawindang sila. Halos lahat ng mga nasa twitter tinatanong kung ganito na ba talaga ang mga teens sa generation na ito.  Basta magkaroon ng umpukan ang mga girls, alam ng boys ang lagi nilang pinagkukwentuhan. Nandyan yung nagpapamalakihan pa ng kanilang mga relationship experience. Lahat naman ng mga naging teenager e dumating sa ganyang stage but then super OA na sila. Wala na ba silang ibang pwedeng topic?

Isa pa sa nakakainit ng ulo is Claire. WTH! Makipag away daw ba dahil sa lallaki. Ito yung example ng mga naliligaw ng landas e. Hindi naman siya inaaway, siya ang gumagawa ng eksena. Im looking forward na matatanggal siya sa first eviction noght. Very much affected lang ako noh?

But kidding aside, it is a wake up call sa mga parents to guide your kids. No, guard them pala. Bakit ganyan na sila? I know hindi naman tamang isisi sa mga parents or sa mga nagpalaki sa mga bata kung bakit sila naging ganyan pero medyo fault din nila, partly. Like for us, tatlo kaming babae pero ok lang naman kami. Kahit istrikta ang mudang ko compared sa ibang tita ko, lumaki naman kaming maayos at hindi ko naisip na magrebelde, ever.

I always heard Nicolehyala ang Chris Tsuper sa kanilang radio show na Tambalan, reminding the kids to study. Yun lang naman kasi ang dapat nilang gawin. Pag naka graduate na sila, dun na nila gawin ang gusto nilang gawin. The same principle I mentioned here. Bakit mo kailangan mag rebelde kung pinapaaral ka naman? There's always a right time for everything. Hindi kailangan madaliin, Unless may lakad ka papunta sa after life. I will rephrase yung favorite line ni Lourd de Veyra:

"Umasal ayon sa ganda... at edad."

Side Comment: Life Plans

Time flies so fast. It’s been a year after my graduation and next week will be my first year in my job. Sa dati kong post, I shared the things I learned during my first 6 months sa real world. As of today, hindi pa naman nagbabago ang mga iyon, at actually, nadagdagan pa nga.

Last month I had a heart-to-heart talk sa aking BF Vberni. Super tagal naming nagchikahan  tungkol sa kung anu-ano lang. Well, may advice segment ako na halos umubos sa airtime namin.

I met VB sa Ang Pamantasan. Nung nag pass siya ng application form for APEX, ang daming naintriga sa kanya kasi lakas maka-lalaki ang pic niya. Pero nung dumating siya nung examination, nawindang na lang kami kasi  yung akala naming lalaki, girly pala at take note, naka pekpek shorts siya nung dumating sa exam. Kaloka lang, Magaling din naman siguro siyang writer kasi nakapasa naman siya sa written exam and interview. He (She) was one of the staff writers while I am the News Editor at that time.

As NE, lahat ng staff ay under sa akin technically kasi required ang lahat nagumawa ng news article. Including him. Medyo maraming bagong bagets nung time namin ni Flo kaya pinapakiramdaman namin silang lahat at kinilala. May mga staff na sa start pa lang e alam mo ng hindi aabot sa 2nd  sem ng school year.

Nagstart ang closeness namin ni VB sa unang presswork namin. Infairness nakapuntos siya sa akin nung nag overnight din siya with us. I never expect kasi na sasama kaagad sa overnight ang mga newbies kasi usually hindi pinapayagan ng parent but then nandun siya. As I remember, konti lang yata yung mga newbies na pumunta nung time na yun. Habang nagbreak muna ako sa pagle-layout, syempre ininterview ko siya. Well, I have gay friends and mga kakilala and mostly hindi sila tanggap sa kanila, sa madaling salita mga closeta. Kaya ng first question ko sa kanya e kung tanggap ba na isa siyang sirena sa kanila. And just like ng mga gay friends ko, sa start ay hindi daw most especially sa kanyang father. Naturamente. Pero ngayon naman daw ay keri na ng kanyang father na may anak iyang babae.

Habang tumatagal, mas lao ko siyang nakilala. She is smart, dependable and funny (uy bayad ko dito ah!) Kaladkarin din ang beki na ito kasi kapag may biglaan kaming overnight e go large siya.  Super naappreciate ko siya, well kasama na yung mga newbie staff, nung kasagsagan ng paggawa namin ng thesis ni Florence. A for effort silang lahat.

Super haba na ng background info for VB. Huwag kayong mag-aalala, alive and kicking pa naman siya. Huwag nyo na lang usisain kung bakit BF/GF ang tawagan namin. Mas hahaba pa ang post ko na ito.

Back to the topic, yung heart-to-heart chikahan namin, hiningan niya ako ng advice regarding sa mga plans niya sa buhay. Sa sobrang active niya kasi na parang kiti-kiti, nawi-windang na siya sa kung ano ang mga gagawin niya sa mga buhay niya.

Ang first concern niya is yung sa studies niya. She's thinking and considers to take up the PR major over the General Masscomm. I told her the same thing na sinabi ko kina Tyne, Lyka and Jeff nung ganun din ang scenario dati. Sabi ko choose General Masscomm para mas lumawak ang knowledge niya sa Mass Media. And beside, kasama pa rin naman sa General Masscomm ang PR subjects.

Second and super tagal na pag-uusap namin, she want to quit to AP.

I know and understand that she's young and foolish wanted to do other things aside AP. There are certain things na gusto niyang gawin pero hindi pwede kasi member siya ng student publication. Hindi siya nag-iisa

Ako man din ay nag-isip na mag quit sa AP. And I bet even the past members of AP thought of that too. Sino ba naman ang ayaw makauwi ng maaga, makipagbonding sa mga classmates, makapanood ng movies, makapunta kung saan-saan at makasali sa iba't ibang organizations. Super kinakain ng AP pati ang personal time ko. Masyadong possessive at kapag hindi maingat, hindi mo alam kung makakagraduate ka. 

Pero naisip ko, hindi lahat nabibigyan ng pagkakataon na makasali sa ganitong organisasyon. Ang pag interview sa mga bigating personalidad, pagkakaroon ng VIP treatment sa mga activities, ang pag overnight ng biglaan sa school, pagtakbo sa Intramuros ng madaling araw para humabol sa imprenta, makakita ng pag gawa ng plates, makta ang actual na paggawa ng dyaryo, pagligo sa gym kahit di ka naman nag PE at sa pag buena-mano sa UTMT para sa almusal.

Tinanong ko siya kung ano ang kanyang gustong gawin talaga. Napansin ko kasing ang dami pa niyang gustong gawin, to think na 18 years old pa lang siya. I know she is talented but if hindi niya nagamit ito sa tamang paraan, balewala lang din ito.

I asked her to think of her short-term plans. Noong kasing eded lang niya ako, AP at studies lang ang naging focus ko, wala nang iba. I always think na there's always a perfect time for anything. While waiting for our graduation day, I started looking for work. After one week of rest, I started in my first job. When I got my first paycheck, binili ko ang ang mga gusto kong bilhin noong nag aaral pa ako. Sinabi ko sa sarili ko, ito na ang perfect time. I have now all the time para magawa ang mga gusto kong gawin. Though hindi gaanong kalaki ang pera ko, at least I have enough. Sa unang taon, I did the things na hindi ko magawa noon. Wala ng restrictions.  Lahat ng gusto mong gawin, gawin mo na sa 1 year period na yun. Kahit sabihan ka na parang walang direksyon ang buhay mo, wag ka ng mag effort magpaliwanag kung bakit mo ginagawa yun. Hindi ka rin naman nila maiintindihan. Just do what you want to do, basta legal at nasa tama, go large lang yan.

Of course hindi naman pwedeng hindi isipin ang future. Then here comes the long-term plans. Two months bago matapos ang aking pasarap-buhay period, I thought of the things I want to accomplish before I turn 25 or 26. I will plan the next 5 years sa aking buhay. The most crucial part ng pa iisip ng long-term plans is the planning. Ano ba ang gusto kong mangyari sa buhay ko? Naalala ko ang sinabi ng nanay ko, "hindi naman kailangang maging mayaman kayo, basta nabubuhay niyo sarili niyo, okay na yun."

The first thing na naisip kong pwedeng isama sa long-term plans ko is to go back to school.  Pero I'm not ready for masteral yet. Ni wala nga ako sa media e. Nag-isip uli ako ng paraan para makabalik sa school.

Kung hindi ako natanggap sa CMC, baka isa akong guro ngayon. I took the entrance exam in PNU for Professional Education and passed it. And now I plan to enrol this coming school year.  Ipon muna ako ng pangtuition. I target to finish this for 2 years. I don’t have to pressure myself to finish it immediately kasi ako naman na ang magpapaaral sa sarili ko.

May plan na ako for first 2 years, what will happen sa next 3 years.  Here, I still have different options:

1. Take the LET and pass it. After that, I will pursue my new career in teaching profession. Actually, I want to teach in my former high school. More of sentimental stuff.
2. Take the LET and pass it. Take masteral in  Journalism or Creative Writing. Pursue a career on the media profession. After 20 years, change my career path to teaching.
3. Take LET, pass it, then marry.
4. Take LET, won't pass it, then marry.

Pero syempre chos lang yung option 3 and 4.

I know, along the way, may mangyayaring hindi kasama sa mga long-term plans ko. But, keri lang yun kasi flexible naman ako. As long as gusto ko naman ang gagawin ko, go large lang.

I told VB to know herself more. Kung ano ang makakapagpasaya sa kanya. She don’t have to do my advise. Hindi naman ako siya. Ang punto lang naman ng litanya ko sa kanya is to prioritized. Given na marami siyang gawin, wala naman akong say dun kasi siya naman ang mapapagod. But she have to consider the people na maapektuhan ng kanyang mga decisions.

We met again last week. Hindi niya sinunod ang payo ko. She will pursue PR major and will quit in AP. Yes,  I'm disappointed, pero ano naman ang magagawa ko? Its her life. Basta Im always here for her na handang sabunutan siya pag naligaw siya ng landas.

PS:

'She' na ang ginamit kong pronoun sa kanya kahit everytime e natatawa ako kapag nakikita ko sa notifications sa FB na nababasa ko yung 'her'.

Heartbreak

Super quicky post.


I'm not in a relationship pero two times akong nabigo in just wo months. Yes, super na heartbroken ako last month and maybe ito ang isa sa mga dahilan kung bakit wala akong drive magsulat lately. Ngayon ko lang napansin na hindi pala ako nakapag update ng site ko last month.


I'm a sucker for love stories. Wala akong ibang gustong genre but love stories. Well except comedy, pero gusto ko pa rin ang may love element. And actually may mga real life couples akong ini-stalk (really) dahil super inspired ako sa love stories nila. Hindi ko na sila i-me-mention kasi baka mabuko nila ako ang dami nila, pero mostly mga celebrities naman sila. 


Pero grabe, ang dalawa sa aking most admired relationship, wala na. Grabe super affected ako and noong nalaman ko yun, ang nasabi ko na lang, "Wha!" At ang mga walang hiya kong mga kaibigan, pinagtatawanan lang ako. Parang ako kasi ang nakipagbreak. Wha!


So ang aking post for this April, 12:51, ay super emo. Pagbigyan niyo na lang ako. 

12:51

I'm scrolling through my cellphone for the 20th time today

I'm reading the text you sent me again

Though I memorized it anyway...

Nakita ko uli siya.

Uli kasi hindi naman ito ang unang beses na nagkasabay kami sa jeep. Ngunit ito ang unang beses na tumingin di ako sa kanya. Mata sa mata. Siguro nga, bitter pa ako ng mga panahon na iyon. Pero hindi naman ako galit sa kanya.

Kinamusta niya ako. "Okay naman ako. Ikaw? "Potek, parang nagpapalitan lang kami ng text messages ah.

Katahimikan. Nag-iwas muna ako ng tingin. Hindi ko alam kung siya rin. May nag-para. Sabay kaming nagkatinginan at ngumiti sa isa't isa.

Tinanong niya kung may gagawin ako. Sabi ko, "Wala naman." Niyaya niya akong mag dinner. Batid namin na kailangan naming mag-usap. Buti na lang pala medyo okay naman ang itsura ko ng araw na iyon. Bigla ko tuloy naalala yung unang "date" namin. Hindi man ako nakapangbahay na damit tulad noon, halos wala pa ring pinagkaiba kumpara sa kanyang formal office attire.

Nakarating kami sa isang mall kung saan malapit ang eskwelahan namin noon. Sa Kanluran ako, sa silangan siya. Sa isang not sofancy restaurant kami tumuloy. "I don’t eat much na sa gabi e," katiran ko. While we are waiting sa order namin, he asked something about me. Kung ano ang work ko and other info, like we were long lost friends. Strange. Long lost friend. Former friend. Ex-boyfriend to be exact.  Nagpalitan lamang kami ng mga tanong at sagot. Awkward silence uli ng maubudan na ng sasabihin. Nag-iba ako ng usapan. Tinanong ko kung nagkikita pa sila ni Cris.

It was an afternoon in December

When it reminded you of the day

When we bumped into each other

But you didn't say hi 'cos I looked away...

We met on the birthday celebration of Cris, classmates sila noong highschool while kasama ko naman siya sa isang organization. Hindi kami nagkausap noon pero napapansin ko na ang kanyang mga pagtingin na hindi ko naman binigyan ng kahulugan.

And maybe that was the biggest mistake of my life

And maybe I haven't moved on since that night...

Two days after nakatangap ako gn text message mula sa kanya, I was so shock. Gulat talaga ang una kong naramdaman dahil hindi naman kami nagpansinan noon. At gusto siya ng best friend ko.

Cause it's 12:51 and I thought my feelings were gone

But I'm lying on my bed thinking of you again

And the moon shines so bright but I gotta dry these tears tonight

'Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on any longer...

"Ano nga ba ang nangyari?" sabay naming tanong. Natawa kaming pareho.

Maski rin pala siya ay may ganoong katanungan. Anim na taon din pala niya iyong dala-dala.

Bata pa kami ng mga panahon na iyon. High school student ako samantalang siya ay nasa college na. Lack of communication ang nararapat na dahilan kung bakit hindi nag-work ang aming relasyon. Hindi pa naman kasi adik ang mga tao noon sa texting compared ngayon. Its just ironic na sa text kami nagkakilala and sa text din kami nagkahiwalay.

And I saw you with her

Didn't think you would find another

And my world just seemed to crush

Shouldn't have thought that this would last...

"Is she still in Singapore"? Nagulat siya kung paano ko nalaman iyon. "Nabangit lang ng cousin mo ng nagkasabay kami." Hindi naman niya sinagot ang tanong ko. He neither confirm nor deny.

As the sky outside gets brighter

And my eyes begin to tire

I'm slowly drowning...

Nag-excuse muna ako para pumunta ng CR. Nakita ko ang aking college friend. Niyaya niya akong sumama sa kanila ng dati naming classmates. Sabi ko, daanan na lang nila ako dahil may kausap pa ako.

The memories of him

And I know it shouldn't matter

As my heart begins to shatter

I'm left to wonder

Just how it should have been yeah...

Nagkwento siya. Pero hindi ko naiintindihan ang kanyang sinasabi.  Suddenly biglang hindi na ako naging interesado sa anumang nangyayari sa kanya. Wala na akong paki-alam sa kanya. Bigla kong nasabi sa sarili ko, "Ang bongga mo ah! Naka-move on ka teh!" But seriously, I simply don’t care about him anymore. Kung noon pa siguro kami nagkita, maaari pa.

12:51 and I thought my feelings were gone

But I'm lying on my bed

I'm not thinking of you again

And the moon shines so bright but I gotta dry these tears tonight

Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on...

Dumating ang mga classmates ko. Kinawayan ko siya upang makita niya kami. Agad na akong nagpaalam sa kanya. "Sino yun"? tanong ng isa sa kanila habang kami ay naglalakad...

Cause I'll prove you wrong that I can move on through this song

I'm so much stronger

Wala, isa lang sa member ng alphabet.