Review-Reviewhan: Sayaw ng dalawang Kaliwang Paa

Sa wakas napanood ko na rin.

Super fail ang plans ko for the Cinemalaya for this year. Akala ko dahil ng hindi na ako busy sa school, marami na akong time to watch "intelegent" films. I was wrong. Isa lang ang napanood ko sa Cinemalaya 7-- Ang Babae sa Septic Tank. Kung hindi pa ako pinilit manood ng Gala, at para na rin maita si JM at Kean sa personal, hindi pa ako makakapanood. Buti na lang at ipinalabas sa mainstream ang Sayaw ng Dalawang Kaliwang Paa.

So ayun na nga, kagabi, I together with Kuya Macky, Ate April and Kuya Dean watched SDKP.

Unahan ko na lang uli kayo, kung gusto mo ng matinong review, heto ang basahin mo: Musings: Ang Sayaw ng Dalawang Kaliwang Paa (2011)  at ANG SAYAW NG DALAWANG KALIWANG PAA (Alvin Yapan)

  

Another warning: Dahil Spoiler Queen ako, obvious ba sa mga nauna kong post. Expect this review as super spoiler review. Again better read the link above para sa matinong review, K?

----

Sayaw ng Dalawang Kaliwang Paa is a story of Karen, played by Jean Garcia, a Filipino Literature professor who also works as part-time dance instructor/choreographer. One of her students, Marlon, played by Paolo Avelino, was smitten by her beauty. To catch her attention, he enrolled in the dance class she teaches. But before enrolling, he hired Dennis, played by Rocco Nacino, assistant of Karen and his classmate in Karen's literature class, to teach him the dance steps beforehand so that he can impress Karen.

(Punas muna ako ng dugo sa ilong ko)

Yan ang pinakasummary ng story. Syempre dahil kasama ko na namang manood ang mga ma-okray kong mga friends namely, Kuya Macky, Kuya Dean at Ate April, sa panonood, kahit medyo dramatic ang scenes, tawa kami ng tawa. Kung ikaw ay nagkataoong nanood sa Glorietta bandang 8 pm, kami yung maiingay na ang daming comment sa buhay. At dahil nagtabi pa kami ni Kuya Dean, ang dami naming comment sa bawat scenes. At dahil mabait ako, i-share ko sa inyo ang mga comment namin…

Comment 1:

Scene: After ng Fil Lit clas, nag dialogue si Karen, "Okay class, don’t forget you're assignments for next week."

Me: Hala, Filipino ang tinuturo niya nag-english siya.

Kuya Dean: Ano ka ba modern na ngayon, pwede namang mag-english dahil tapos na yung class.

Me: (hindi papatalo) e syempre, tagalog yung tinuturo niya tapos may ganyang dialogie, nasaan ang consistency!

Kuya Dean: Hayan mo na siya.

Tawanan.

Comment 2:

The first day of class ni Marlon. Pinapakita sa screen na late pumasok si Dennis, mag bibihis ng kanyang dance outfit. Pagkasuot niya ng kanyang doll shoes (for male) umapak muna siya sa portion an may putting polbo sa sahig bago lumapit sa mga kasama niya sa dance class.

Kuya Dean: Ano yun (referring sa white powder)

Me: Harina

Kuya Dean: (Nakataas ang kilay) bakit may ganun pa?

Me: para madulas

Tawanan part 2.

Comment 3:

Nabuko si Marlon sa pagpaturo kay Dennis beforehand para maging magaling sa dance class. Dahil dito, nagwalk-out ang lolo mo. Syempre may habol effect si Dennis kay Marlon. Wala kaming comment dito kundi, OMG! Tawanan part 3.

Comment 4:

Cotillion scene. Dahil napansin ni Karen ang deadmahan nina Marlon at Dennis, niyaya niya ang mga ito na tulungan siyang magturo ng choreograph na cotillion steps. 

Me: Ang taray oh, jan pa sila nag-away. Kaloka tong mga kasama nila sa cotillion, deadma lang sa kanila. hahahaha

Kuya Dean: Ang galing naman ng steps nila...

Me: Ano ka ba kuya, lahat naman ng cotillion ganyan yung steps. Kakaattend ko lang kaya ng debut last Sunday.

Kuya Dean: Hindi nga?

Tawanan part 4.

Comment 5:

Paghatid kay Karen scene. Pagparada ng kotse ni Marlon:

Me: Kaloka, dun talaga sa "Don't block the drive way" sign pumarada.

Comment 6:

Announcement of Humadapnon audition. Friends na uli si Marlon and Dennis. Lumapit si Marlon kay Dennis para magtanong about sa auditions. May nakakalokang dialogue si Marlon: "Pwede bang maki-angkas sa iyo?" Kawindang talaga.

Comment 7:

Auditions. Naiyak si Karen sa audition dance nina Marlon at Dennis. 

Kuya Dean: Ang OA naman ni Jean, naiyak na siya dyan. 

Me: Ano ka ba kuya, syempre dancer siya. May emotions siyang na feel sa sayaw ng 2 kaya siya na iyak.

Hindi pa diyan nagtatapos ang comment tungkol sa mysterious na pag-iyak ni Karen. Noong mag simula na ang actual performance, may napansin na naman kami ni Kuya Dean...

Me: Parang yan din yung steps nila sa audition kanina ah.

Kuya Dean: Ah, kaya pala na iyak si Jean kanina kasi konti na lang ang ituturo niyang steps. 

---

Hindi ba halata na kami na ang ingay namin ni Kuya Dean?

Syempre naman, hindi naman puro okray ang nakita namin sa movie. Sa totoo lang, nagustuhan ko yung film. Kung isa ang feminist na tulad ko, this film is for us. Kung feeling girl ka, sige na nga, sama ka na rin. 

Hands down ko sa acting ni Jean. Grabe, hindi lang siya magaling as Madam Cladia at Ms. Minchin, sa mga scenes na walang line, syet, lakas maka- Nora. Nangungusap din ang kanyang mga mata. Bumabato pa din ng mga linyang hindi na kailangan gamitan ng boses. Infairness, ang galing din niyang sumayaw. Comment nga ng fan ko, "Sinasayang lang niya talent niya sa 'Time of my Life', which is true. 

Since naging Kapamilya si Paulo, nacurious na ako sa kanya. May pagka-Jake Cuenca ang aura niya. At dahil may LJ na siya, deadma na lang ako sa kanya. Sayang...

Si Rocco naman, honestly wala akong show na napanood na kung saan kasama siya. Pero ang galing din pala niya. Medyo may hawig sila ni Paulo, maputi at matangkad lang si Paulo. 


This movie proves na hindi kailangan ng todo-todo na mala-Day Break na eksenahan (though iba naman din kasi yung sa Day Break). Tulad nga ng mga linya sa mga tula, ang mga karakter ay animo'y nakikipagsiping sa pamamagitan lamang ng pagtitig. Ang bongga lang.   


Gusto ko rin ng mga ginamit na tula sa pelikula. Na-miss ko tuloy bigla ang aming Media Crit class. I bet gagamitin itong material nina Ma'am Ludz kapag na release na yung vcd/dvd copy nito. 


Siyempre nagkaroon ng mini discussion. Hindi makaget over si Kuya Macky, obvious ba sa post niya. 


Ang part lang na hindi ko na lang i-i-spoil is the ending. Striking ang ending, parang Liberacion lang, no too much talking needed to convey emotions... Ansave?!

Side Comment: 6 months

Ang bilis ng panahon. Parang kelan lang salitan ang nanay at tatay ko sa paghatid at sundo sa akin patungo sa school. Parang kelan lang, naghihingi pa ako sa nanay ko ng baon bago pumunta sa school. Parang kelan lang nagrereview ako para sa test sa school. Parang kelan lang nagle-layout pa ako ng dyaryo at halos tumira na sa school. Parang kelan lang…

Every 25th of the month is very significant to me dahil every December, Christmas Day ito (Obviously). Every October, birthday ni Katy Perry at ng isa kong friend na hindi ko nasasabihin kung sino pero may  clue: lagi ko siyang nababanggit dito, pero higit pa doon, mahalaga sa aking ang 25 dahil noong Abril ng kasalukuyang taon, ako nagsimula sa pagiging career woman.

Akalain mo yun, 6 months na pala akong nagtatrabaho. 6 months na office-bahay lang ang routine ko (though minsan may "Last Friday Night" thingy din). 6 months na walang report, test, recitation, presentation. interview,   thesis, wtitten report,  quiz, intermediate pad, yellow pad, 1/4, 1/2 crosswise/length wise, cartolina, manila paper. Pentel pen, text books, introduce yourself at terror prof. Kung dati hanggang SM Manila at Robinson's Place Ermita lang ako, level na, Shangri-la, Greenbelt and Glorietta na  pinupuntahan namin. At last, I lost contact na  sa mga biatch sa paligid, and at the same time I still keep in touch with my precious bitches friends. I was able to meet new friends din.

There are a lot of things na nagagawa ko na ngayon unlike noong nag-aaral pa ako and vice versa. 30 minutes lang ang  travel time from house to office compared sa 1 hour- 1 hour and 30 minutes na travel from house to PLM. Kung dati wala akong lunch box, ngayon meron na. Kung dati dati kung saan-saan pa ako napapadpad/ nakakarating, ngayon diretso uwi na. kung dati nakakabasa pa ako ng newspaper, ngayon sa internet na lang ako nagbabasa. Kung dati hindi ako mapirmi, lakad doon, takbo dito ang peg, ngayon sit down ang drama ko ngayon. Kung dati 8 am- to sawa ako sa labas ng bahay, ngayon pag wal a pa ako ng 7pm sa bahay, asahan na may text flood with matching missed calls pa. Take note: Missed CALLS, with emphasis sa letter S.

6 months = x, where x = ∞

Sa loob ng 6 months maraming ng nangyari hindi lamang sa akin kundi maging sa mga nasa paligid ko. For one, as of writing this, may 2nd issue na ang mga bagets na naiwan namin sa AP. Ang yabang nila diba? Joke. I am very proud of them. Hindi man ako laging nangangamusta sa kanila, pero I want them to know na masaya ako para sa kanila. Na kahit hindi kami nagpaparamdam, rather nakikialam sa kanila ni Flo pagdating sa mga matters regarding AP especially sa presswork, they managed to work on their own, Ayan na nga e, may 2nd issue na sila. Well marami pa rin silang mga palpak, nevetheless, wala naman perfect, noong time naman din namin, may mga palpak din kami. Marunong lang siguro kaming magpalusot.

For two, may mga work na ang mga F5 friends ko. Well, sila yung mga highschool best friends ko. Take note: BEST Friends. BFFs. Actually, I treat them as my siblings na talaga. Aside from my family, sila lang talaga ang nakakakilala sa akin. So si Jomar/Jhaina/Johanna( sorry di ko alam spelling friend) , Cathy and Czarlyn ay mga career woman na. RN na si Monica and CPA na si Dianne and Michael. Si Kien, ayun, nag-aaral pa rin.

For three, napapadalas ang mga movie/gala/chikahan namin ng other BFFs ko (Flo, Kuya Macky, Kuya Choc). Well minsan with special guest such as Ma'am Ludz (ayaw niyang nagpapatawag ng Dean) Sir Roy (oh yes, The Famous Scriptwriter) and others na once in a blue moon lang magpakita: Kuya Dean, Ate April etc. Da daming gustong gawin , ayun dukha/pulubi/destitute/purita na ako ngayon. So far hindi pa naman ako baon sa utang.

As for me naman, heto office girl. Un lang. Joke! Kidding aside, kaya ko ginawa ko itong post na ito is to share my "epiphanies" sa 6 months na wala na ako sa school.

1. Hindi naman harsh sa 'real world'. Parang normal na mundo naman siya. Dapat nga lang malakas ang loob mo.

2. Based on my experience, hindi naman nangangagat ang mga tao sa 'real world'. I am lucky siguro kasi mababait sila, not only my officemates but my boss as well.

3. No work no pay. Late is late. Always be on time.

4. Napakabilis lumipas ng 15 minutes na break at napakatagal ng 5 minutes to 6 pm.

5. Napaka-cliché na nga siguro ng saying na ito:Don’t expect too much. Totoo talaga ito.

6. Piece of advice: Don’t be too idealistic. Sirain mo na ito habang maaga pa. Mas masakit kapag ibang tao pa ang sisira nito para sayo.

7. Be nice sa office. Hindi mo alam kung kelan mo kakailanganin ang tulong nila.

8. Wag magdali sa mga gawain kung wala ka namang lakad. Mas masaya pa rin ang may ginagawa kesa sa wala.

9. Kung nagtitipid, you must scout for the most affordable yet masarap na kainan.

10.   Huwag mag kwento ng unnecessary things aside sa work. Iba-iba ang meaning ng interesting sa bawat bawat tao. Lalo na kung hindi mo ka age.hindi ka makakarelate sa kanila and the feeling is mutual.

6 months pa lang ako pero marami na akong mga realizations. Syempre mas dadami pa yan as time pass by. Syempre walang puwang sa mundong ito ang hiya-hiya. So put you thick face mask on.

Part 2- NW: Teleserye vs KDrama

Nabanggit ko na sa dati kong post ang munting history ng  Philippine Drama at kung paano nakapasok sa ating sistema ang mga Korean Dramas. Tulad ng mga Telenovela, hindi kaagad pumatok sa mga pinoy ang Asian dramas. Nagsimula muna sa patikim-tikim hanggang sa naging in-demand na ito.

Sa part 2 ng NW, I compared selected teleserye at kdrama ayon sa mga katangian nito, uri, style at marami pang iba. Syempre kailangan may i-ko-compare akong mga teleserye at kdramas na pumatok sa atin. For Teleserye, I choose Pangako Sa'yo  at Maging Sino Ka Man while sa Kdrama I choose Sungkyunkwan Scandal and Lovers in Paris. Sa hindi pa nakakalaam ng SKK, click the title to read my review. Napanood ko kasi ito kesa sa Jewel and the Palance and the likes.

Para  maganda at maiintindihan, nag-effort akong gumawa ng table. Ayan ah! A for effort ako. Next post yung analysis and conclusion.

click image to enlarge

Note:

·         Nakakatamad gumawa ng  sariling synopsis. Keri na itong sa wikipedia.

·         Hindi ako magaling mag judge ng Editing and Cinematography kaya konti lang comments ko.

·         For the Nth time, ito ay based sa aking OPINION.

Up next: Part 3-- NW: The Conclusion.

Review-Reviewhan: No Other Woman ( with bonus Quotable Quotes)

Hanapin niyo na lang sa goole ang synopsis ng movie, nakakatamad ilagay. This is not a full review of the movie. I just want to share some insights/quotes I got from the movie.

But before that, I will first list down yung likes and dislikes ko about sa movie:

1. Nag bongga ni Carmi Martin dito. Sa trailer pa lang naintriga na ako sa mga lines niya.

Ang taray diba? Patikim pa lang yan.

   Pero I got disappointed…. (see below)

2. Bakit ganun, ang konti ng exposure ni Carmi. Siya ang pinakabongga sa kanilang lahat, lalo na yung scene na nangigigil siya sa asawa niya sa kabet-china nito.

3. Ang bongga ni Cristine at Anne. Pero mas bet ko si Cristine, super puti ni ate, lakas maka-tomboy.

4. I like the story as a whole but ang corni ng last scenes: Forgive and Forget. Duh!

5. Hindi dapat Now That You're Gone ang theme song ng movie. Dapat ang Kabet by Gagong Rapper. Heto Lyrics and mp3:

Kabet by Gagong Rapper

[Verse 1]

Kay sakit namang isipin na sa puso mo ako'y pangalawa sa tuwing makikita kitang kasama siya pinipikit ko ang aking mga mata at sa gabing kasama mo siya halos hindi ako makahinga kayakap ko ang bote ng tequila nagmumukmok sa ibabaw ng lamesa naghihintay hanggang sumapit ang umaga nang muli kang makasama.

Ano ating lagay hindi mapalagay ako'y nasasaktan pag hawak mo kanyang kamay sa kanya ka sa tanghali akin ka sa gabi pagdilat sa umaga yo! wala ka na sa tabi meron kahati gusto kita na mapasaakin kung pwede lang ba sana sa kanya kita nakawin at lagi mong iisipin kung hindi ka para sa akin wag mo lang makalimutin na ika'y mahal ko rin.

[Chorus]

Sa puso koy nag-iisa kahit merong iba kahit hindi tama ang ginagawa sinta basta bay makasama lang kita kahit kapiling mo pa siya. At wag ng mangamba kahit sabihin na kalimutan ka di ko to makakaya basta bay makasama lang kita kahit kapiling mo pa siya

[Verse 2]

It really hurts ang magmahal ng ganito kung sino pang pinili ko hindi makuha ng buo hanggang ganun na lang nga kailangan ko tong tanggapin na sa puso mo meron na ngang ibang umaangkin at alam ko na rin na mayroon nang nagmamayari sa pag ibig sa iyo ako itong nakikihati at ano man ang mangyari 'di ko kayang manumbat at kahit pa ilihim mo ako sa lahat gaano man kabigat sa puso ko itong aminin hindi dadaing wag ka lang mawalay sa akin masakit man na isipin na ako ang naghiram kaya pinasya mong huwag na ngang ipaalam at kahit hindi to tama ako ay sumugal kahit pa nga alam kong mayroon kang ibang mahal binigay ko ang lahat kahit ganto ang natamo sa pag-ibig nang iba ako ngayon nakikisalo

[Chorus]

Sa puso koy nag-iisa kahit merong iba kahit hindi tama ang ginagawa sinta basta bay makasama lang kita kahit kapiling mo pa siya. At wag ng mangamba kahit sabihin na kalimutan ka di ko to makakaya basta bay makasama lang kita kahit kapiling mo pa siya

[Verse 3]

Sa situwasyon natin na'to di ko alam kung san tutungo alam ko mahirap pag mali pero mahirap rin isuko paano ko masusuot sing-sing sayo na dala, kung sa paglalagyan nito meron na palang na unang nakilala mo ako di ko binalak mang-gulo gusto ko lang mapatunayan na ika'y mahal ko, yung binuo ang buhay ko sa mga nakaw na saglit kahit ang tawag lang sa akin ay dihamak na kabit.

Oo nga ikay sa akin at ako'y sa iyo, at ikaw din sa kanya at siya din ay sa iyo, yun ay aking tinanggap para makasama ka lang pero sana wag sabihin na nakasama ka lang pero sana rin wag tayong dumating pa diyan tiisin ko ang lahat e basta wag lang yan kahit alam kong mahirap mong tanggapin na mas na una siya sa iyo kesa sa akin

[Chorus]

Sa puso koy nag-iisa kahit merong iba kahit hindi tama ang ginagawa sinta basta bay makasama lang kita kahit kapiling mo pa siya. At wag ng mangamba kahit sabihin na kalimutan ka di ko to makakaya basta bay makasama lang kita kahit kapiling mo pa siya

O diba mas bongga. Wala namang umalis/namatay sa movie e, saka sakto yung lyrics sa mga nadarama ng mga characters. Kaso dapat girl version itong rap. Close your eyes and imagine na si Anne ang rapper dito. 

6. Katulad ng sa mga nabasa kong mga reviews, what happened sa father ni Derek? Sa dad ni Cristine?

7. Bakit ganun, pag lalaki ang nagloko, okay lang. pero pagbabae, hindi katanggap-tanggap. In case of Anne and Derek's character, mas kawawa si Anne. Hmm…. I think this needs a separate post.

8. I don’t like the quality of video. Di man lang HD like A Very Spacial Love and other Star Cinema films.

9. Kaloka ang resort, tampisaw ng tampisaw si Anne at Derek sa dagat, puro dahon-dahon pa. Hindi man lang nilinis. Ahh… kaya pala sila "nangati". K.

10.          Katulad ng comment ng Prof ko (hindi ko na sasabihin kung sino) over scored ang movie. Kelangan ba talaga mas malakas ang BGM kesa sa pagsasalita ng mga actors. Pati rin yung sa moment na nag e-emote lang sila sa camera, kelangan lakasan ang BGM para mas feel ang scene kuno, kaso hindi talaga bagay ang Now That You're Gone sa movie. Hindi ko pakita yung connect ng meaning ng song sa story ng movie.

11.          I like the portrayal of the 3 main characters. Clap, clap, clap for Cristine and Anne. Kay Derek, nakukulangan pa ako sa acting niya. Nung sinabi ko itong comment ko na ito sa friend ko, sabi niya, "Ano gusto mong acting niya, wala naman ng iba na pwedeng i-cast for his role na kasing hot niya." Oo nga naman.

----

O siya, heto na ang mga bonggang quotable quotes sa movie. 


Disclaimer:  arranged in sequence yung mga quotes na ito, so kung gusto niyong wag ma i-spoil, itigil na ninyo ang pagbabasa. Pero kung ayaw niyo, deadma na lang. Para ito kay Kuya Macky na ayaw manood.

Kara on one of the board's member: “I don’t need to read your research report. I know the market because I am the market.”

Kara on while on the top of the rock: “No pressure! And kiss me and don’t you dare fall in love with me.”

Hipon-eating scene, Kara on Ram: “Paano mo naman malalaman na masarap pala pag di mo titikman? Kahit alam mong bawal, labanan mo cos’ eventually your body will just get used to it.”

Kara on her friends, “We’re just two consenting adults having fun, there’s no emotional attachment.”

Kara's friend on her: “Having fun? Ngayon yes fun!  Pero paano pag iniwan ka na niya? Paano pag pinili na niya ang asawa niya?  Paano pag na skandalao na ang pamilya mo?  Fun pa rin ba!”

Kara on her friends in the bar: “You will only be called a mistress when there’s an emotional attachment. I’m not a mistress.”

Charmaine's mother, consolling her upon seing the other woman of her dad, with her other daugther: "Kung ahas siya mas ahas ako! Tahimik pero kapag kinanti – nanunuklaw."

Tiange scene. Ram arrived late, Charmaine noticed the red marks on his neck. Charmaine's mother: Naku, ganyan talaga kapag galing sa makating dikya, nagmamarka.

Crying scene, Charmaine's mother while consoling her: “Ang mundo ay isang malaking Quiapo, maraming snatcher, maagawan ka, lumaban ka!”

Crying scene with her mother, Charmaine: “Tsaka ano bang mahirap kalaban? Yung putang mahirap o yung putang mayaman?”

Her mother's answer: “Pareparehong puta lang yun! Ang mayaman bumibili ng hermes sa mall, ang mahirap bumibili ng hermes sa greenhills.”

The mose talked about line from Charmaine's mother: “I-pack up mo na si Lucy Torres mo. Ilabas mo na si Gretchen Baretto. Ako na bahala sa red stiletto mo.”

Charmaine's mother while consoling her: “Kapag ang lalaki, maya’t maya nagpapalit ng babae, Ok lang yun! Basta sayo lang umuuwi. Pero pag ang lalaki may suki nang kabit, dun ka na lumaban!”

Charmaine's friend upon seeing Kara wearing violet outfit like Charmaine: “Meron ba ditong paparty ni Barney na hindi ko alam?”

The bag scene:

Charmaine: You like nice things no?

Kara: Yeah. They’re my guilty pleasures. But I really don’t feel guilty ‘cause I deserve them.

Kara: We bought know we have something in common.

The invitation scene:

Charmaine: Why don’t you have dinner with us tonight, pa thank you ko na rin dahil kinuha mo ang asawa ko.

Kara: I’m sorry?

Charmaine: Bilang supplier ng furniture para sa resort niyo.

While cooking, Charmaine on Kara: “Sabi nila, a way to a man’s heart is through his stomach. Sa ganda mong yan, siguro madami kang alam na shortcuts.”

Another winner line:

While cooking,

Kara: Anything I can do to help you?

Charmaine: Naku. Huwag na. Baka Makita mo pang nilalagyan ko ng lason ang pagkain mo. Joke lang. Medyo off yung humor ko lately.

Dinner scene, Charmaine on Kara: “Mababaliw siguro ako kung malaman kong may babae siya.  Baka mapatay ko yung kabit, silang dalawa actually.”

After the dinner scene, Kara with her friends again in the bar: “Anong gagawin niyo if the only man that you love is unfortunately married!”

“I’m not gonna give up Ram without putting up a god damn fight!”

Lambingan scene, Ram on Charmaine: “I PROMISE YOU THERE’S NO OTHER WOMAN IN MY LIFE!”

Swimming pool scene,

Charmaine: Alam mo kasi ang marriage parang exclusive village. Kailangan mong bantayan para hindi makapasok ang mga squatters.

Kara: Dito din, bawal ang ugaling squatters, buti nakapasok ka?

Charmaine: Ano nga ba ulit ‘yung tawag sa katulad mo? Ahhh.. AHAS! Bikini mo ba ‘yan o balat mo? Kaya pala ang galing mong gumapang.

Kara: "Are you here to make a scene???

Charmaine: "Only if you have an affair with my husband, meron ba???”

Kara on Charmaine: “You can call me whatever you want,SNAKE, BITCH or OTHER WOMAN, but I promise you,I will never be a PATHETIC and BORING housewife.”

“THERE’S NO OTHER WOMAN BETTER THAN I AM!”

After the controversial swimming pool scene, Charmain on Ram: “Ayoko na! Ayoko na! Alam ko naman eh, ang sakit lang, ang sakit-sakit lang nung marinig ko. Hindi ko dapat ginagawa to pero ginagawa ko to dahil mahal na mahal kita!”

Kara on Ram before the jumbagan scene: “Gagawin ko ang lahat huwag mo lang akong iiwan!”

The emo scene, Ram on his friend: “Ang laki ng kasalanan ko, hindi ko na maayos to!”

Chapel scene, Kara on Charmaine: “Every day I’m trying to convince myself na mamahalin din nya ako, pero sayo pa din sya umuuwi.”

The lines are from: http://pinoymovieblog.com/quote/no-other-woman-movie-lines/

O diba, ang bongga-bongga ng mga lines. Naging forte na ng ABS ang mga kabog na lines ah.

Side Comment: Pinoy Films

Bata pa lang ako (bata pa naman din ako ngayon) facinated na ako sa Pinoy Films. Nasabi ko na nga na once naging alipin ako ng TV, super gising ako ng maaga para manood ng Cartoon Marathon sa Cartoon Network. Mag e-effort talaga akong gumising ng 6 am or 7 am. Everytime na makakapanood ako every Saturday and Sunday noon, feeling ko super saya ko na kasi nakita ko naman si Tom and Jerry, Courage, Cow and Chicken, Dexter and Dee Dee. Syempre hindi lang sa pelikula may kontrabida, meron din nito sa totoong buhay. Kung ako ang bida sa pelikulang ito, ang tatay ko naman ang kontrabida…

Super hate ko kapag naka-night shift ang tatay ko. Bukod sa wala siya sa gabi, kontrabida siya sa morning ritual ko every weekends. Kung hilig ko ang cartoons, siya naman HBO, Star Movies at PBO ang fave channels. Yes, Destiny ang cable provider namin noon.Sa pagkakatanda ko, hindi pa PBO ang tawag sa channel na nagpalabas ng Pinoy movies, nakalimutan ko na yung naunang channel dun. Kung mga korning action films, patweetums na mga teen flicks at nakakawindang na comedy ang pinapalabas sa PBO, super luma na mga movies naman ang pinapalabas sa channel na yun, well kung 6 am, every weekends ka manonood. Kung anu-anong mga lumang films ang mga napapanood ko doon. Doon ko nakita ang mga sikat na artista sa pinilakang tabing noong mga panahon na iyon-- Paraluman, Nida Blanca, Gloria Romero, Tita Duran, Nestor de Villa, Rogelio dela Rosa, Luiz Gonzales, Dolphy at marami pang iba.

Marami na rin akong napanood na mga black and white movies noong time na iyon. Ang lalalim pa ng Tagalog nila noon at doon galing ang mga pinoy film/tv secret formula na:

1. May mahirap na iibig sa mayaman then paghihiwalayin ng matapobreng mayamang pamilya ipaglalaban ang pag-ibig and they live happily ever after.

2. Meron din playboy-playful na lalaki na ma-i-inlove sa boyish na babae and they live happily ever after.

3. May naaping mabait na lalaki na pinatay ang buong pamilya then after several years maghihiganti papatayin ang mga umagrabyado sa kanya pero maiinlove sa anak ng kanyang mortal na kaaway, malilito kunwari, then they live happily ever after.

Kadalasan musical, hindi masyading drama ang movies na gamit ang formula 1 while comedy naman ang formula 2. Obvious naman na action films ang formula 3.Hindi pa uso masyado sa mga movies noong 1950s at 60s ang bentang teleserye formula ngayon na hanapan ng nawalang ina at anak and they live happily ever after. Mga 70s or 80s yun pumatok.

Ibang-iba ang movies noon sa ngayon, bukod sa colored na ngayon while black and white pa noon, iba nag pagkakasulat ng script pati ng acting noon kesa ngayon. Imagine, grade school pa lang ako noon pero nafacinate at tinigil ko ang pagmamakawa sa tatay ko na ibigay na sa akin ang remote, at pinanood ko na lang nag mga oldie movies na may singing portion every end ng movie. Ang pinaka epic na napanood ko na hindi ko malilimutan yung ending ay yung nagkaroon ng gathering sa huli at kumanta silang lahat ng Auld Lang Syne sa huli. Formula 1 ata yung gamit sa movie na iyon e. Isa sa mga disadvantage ng super bata ko pa lang nanonood, hindi ko matandaan ang mga titles ng mga pinapanood ko. So sad.

Bukod doon sa channel na before PBO, may isa pang channel sa Destiny Cable na nagpapalabas ng mga super oldies pinoy movies. Sa kasamaang palad, hindi ko matandaan ang channel na yun. Pero wag ismolin ang channel na yun, doon ko napanood ang mga pinoy komiks na ginawang isang episode for TV. Parang Wansapanatym ngayon. Ang title nun ay "Ang mga kwento ni Lola Basyang." si Chichay si Lola Basyang and hindi ko kilala ang kanyang mga apo. Feeling ko mga 80s pa itong show na ito.

Nawalan kami ng TV for a while, nasira ata kakalipat ko dahil nakikipag-agawan kasi ako e, or may iba pang rason kung bakit kami nawalan ng TV. Natigil din ang aking TV ritual. Noong nagkaroon uli kami ng TV, wala na yung channel na nagpapalabas ng Lola Basyang at PBO na ang pumalit dun sa isnag channel na nagpapalabas ng Pinoy movies. Back to dating gawi uli, pero hindi na bumalik sa normal ang lahat…

Hindi na ako masyadong nahilig sa cartoons. Nagulo kasi yung cartoon marathon sched. May na nadagdag na mga palabas, may natanggal din. Hindi ko masyadong feel ang palabas dun, PBO na ang fave channel ko noon.

Kung noon, oldies ang napapanood ko, sa PBO naman mga 80s t 90s movies naman ang pinapalabas. Dahil sa  PBO, naging instant fan ako ni Sharon Cuneta, Maricel Soriano, Lorna Tolentino at Regine Velasquez. Pero mas fave ko si Sharon. Halos lahat ng palabas niya with Gabby, FPJ, Robin, Christopher and other leading man niya, napanood ko. And noong time na yun, ang pinaka fave kong mivie niya ay Bituing Walang Ningning. Ngayon kasi Madrasta na ang fave kong movie niya.

Kung noon, TV ang nasira sa amin, sunod naman, nawalan kami ng cable. Pero deadma lang kasi mga teleserye naman na ang pinapanood ko dito. Basta may channel 2 ang TV okay na sa akin. Lumipas ang mga taon, and yehey, may cable na uli kami, hindi na Destiny,si Sky na.

Mas malinaw ang Sky cable compared sa Destiny. Obvious ba na naka HD box kami. Mas masaya sa Sky cable, kahit walang PBO, may Cinema 1 naman, lagi ko na namang napapanood si Sharon. Napapanood ko din dito yun iba niyang pelikula na gawa ng Star Cinema. Isa pa sa kinasaya ko dito, meron kaming KBS World, dito nag star ang KDrama madness ko…

----

(Ang haba ng Intro ko. Yep, Intro pa lang yan. Dito na ako sa main point ng post ko na ito.)

This is my answer sa post ni Kuya Macky sa kanyang FB post. I just want to explain why I prefer watching local films than Hollywood films.

Heto pala ang post niya:

 

I agree with him na it is just a matter of taste. In my case, mas na curious ako kaagad sa mga Pinoy old films though nakikinood ako sa aking tatay pag nanonood din siya ng HBO at Star Movies dahil wala naman akong choice.

Another reason ko kung bakit mas bet ko ang local movies compared sa hollywood: ewan ko ba, nahihirapan akong tandaan ang mga pangalan nila. Ilang beses ko ng napapanood ang mga movies ng mga sikat na hollywood actors pero mas kilala ko pa sila sa name nila sa movie kesa sa personal na name nila.  Like Nicholas Cage, lagi kong napapanood ang mga action movies niya since mahilig ang aking tatay sa action films. Sasabihin ko na lang, o siya uli, si… yan hindi ko alam ang pangalan niya. Thanks sa internet at BFF Google, nalaman kong Nicolas Cage pala name niya. Kapag may nag kukwentuhan about hollywood actors, di ako nakikisali. Kilala ko lang sila sa mukha, hindi sa name. Hanggang ngayon, ganyan pa rin ako.

Nito lang, nakwentuhan ko ang Prof ko na nagsulat na ng ilang mga TV drama sa TV. Nabanggit kasi ni Florence na i-rerevive ang Ikaw lang ang Mamahalin. Ang sabi niya kasi kesa mag revive ng mga dating mga TV series or movies, why not kunin na lang ang mga story sa book or novels, pero sa other post na lang yan.

So back to the topic, dahil nabanggit nga ang ikaw lang ang Mamahalin, naalala ko tuloy ang mga dating TV drama, lalo na yung bet ko nun sa GMA na Twin Hearts ni Tanya Garcia and Dingdong Dantes. Nagtaka si Sir kasi naabutan ko daw pala ang mga iyon. Well, of course, adik much nga ako sa TV diba. Tinanong din niya kung napanood ko din yung Kung Mawawala Ka. Yes, paano ko makakalimutan yun e ang lakas maka-LSS ng theme song nun.

So ano gusto kong ipunto dito? It's a matter of choice. Kanya-kanyang forte ito. Pero siyempre mahalaga pa rin na may background ka din sa iba pang uri ng media, for in my case, dapat maging open ako sa lahat ng bagay, walang pinipili. Tulad nga ng sabi ni Sir, "Maski pornography yan, basahin mo pa din (at this time kasi books naman ang pinag-uusapan naming, pero related naman), kailangan open ka sa lahat."

Para naman kay Kuya Macky, oo dito ko sasagutin yang post mo, special ka kasi super fan ka ng blog kong ito, you too, should be open na manood ng local movies. Kasi kung paano natin mababalik ang sigla sa pinilakang-tabing kung tayo na makabagong henerasyon ay sinukuan na ang industriya. Your criticisms sa mga local films, is a big help in improving the local film industry. Paano malalaman ng mga film makers ang mga mali nila kung hindi natin pinapanood at binibigyan ng kritisismo ang kanilang mga gawa. Sana huwag naman nating sukuan ang ating sariling industriya. Para na rin nating sinabi na wala ng pag-asang mabuhay sa ating bansa. I thank you, bow.